Konuk Yazar: Ceren Aydın

Herkese merhaba,

Daha önceki yazıları okuduysanız gördünüz, temmuzda yaptığımız Doğu Karadeniz turu notlarını sizlerle paylaşmıştık. Karadeniz’i o kadar beğendik ki bu kurban bayramında da (yani Ekim ayında) Batı Karadeniz’e gidelim dedik. Yok aslında tam olarak öyle olmadı, aylarca erkek arkadaşımın başının etini yedim Dubrovnik de Dubrovnik diye, ama kendisi ancak bayramdan bir hafta önce uygun oldu, o sırada da aradığım 76 seyahat acentesinde yer kalmamıştı, neyse, yine sinirleniyorum… Şaka bir yana, Karadeniz bu mevsimde yağmurlu olur diye korkmuştuk, ancak gayet başarılı, güneşli, eğlenceli bir üç gün geçirdik.

Bu arada ilk defa bu gezide Doğu Karadeniz nerde başlar nerde biter, Batı Karadeniz nerde başlar nerde biter öğrendim. Tamamıyla coğrafi bir ayrım var, Sakarya-Kızılırmak arası Batı Karadeniz(Zonguldak, Karabük, Bartın, Sinop) Kızılırmak Melet ırmağı arası Orta Karadeniz (Samsun,Ordu) ve Melet’den sonrası yani Trabzon,Rize, Artvin, Giresun ve Batum Doğu Karadeniz oluyor.

Gezimiz Sakarya, Akçakoca, Kastamonu, Safranbolu ve muhteşem Amasra’yı kapsıyor ve üç günlük bir gezi, ancak paylaşacak çok fotoğraf, anlatacak çok yer var, 5 sayı çıkar, başlayalım mı?

İlk durağımız Sakarya’ya bağlı, Sakarya nehrinin denize açıldığı noktada bulunan Yenimahalle ilçesi. Bu arada Sakarya nehrinin tam 840 km uzunlukta olduğunu biliyor muydunuz? Sakarya isminin nereden geldiği ile ilgili de iki farklı bilgi var, birincisi nehrin eski adının Sargaros nehri olmasından, diğeri ise Sakar Dede türbesinden olduğu yönünde.

Burası küçük bir balıkçı kasabası, uzun bir sahili var, bu yüzden yazları kalabalık olurmuş, ama asıl enteresan şey nehirdeki yan yatmış ve batmak üzere olan gemi! Zamanında İstanbul’da bu gemiye uyuşturucu baskını yapılmış, sonra da buraya çekilmiş. İlgilenilmeyince su almış, yavaş yavaş batıyormuş.

Sonrasında gördüğümüz yer Acarlar Longoz’u diye geçiyor. Longoz ne demek diye sorduysanız benim gibi, hemen söyleyeyim görmedikçe gözünüzde pek bir şey canlanmayacak. Su basan orman demekmiş efendim, evet canlandırın hayalinizde bakalım. Burada da kendisi…

Bu enteresan bir doğa olayı, kavak ağaçları, söğüt ağaçları sularla kaplı, sel basmamış hayır, hep böylelermiş. Ve o nilüferler…

Yaklaşık 2 kilometre, isteyen longoz içinde deniz bisikleti kullanabilir, 10 dakikalık tekne turu da yapılabiliyor. Biz tekne turu yaparken burası yeterince derin midir diye düşündük, sonra derindir herhalde dedik geçtik. Her taraf ördek dolu. Yine yürüyüş yapmak da mümkün, ayrıca yanında güzel bir restoran da var.

Sıra geldi Akçakoca’ya. Akçakoca Düzce’nin bir ilçesi, eski adı Diapolis. Sonra Osmanlı döneminde Akçakoca Bey burayı alınca Orhan Bey de onun adını veriyor.

Akçakoca’yı da genel olarak hoş buldum, emekli kasabası deriz ya öyle biraz, ama mavi bayraklı plajına geleceğim bir gün tekrar. Sende yüzeceğim Akçakoca!!

Bu plajın yanında bir de kalesi var, daha doğrusu kale kalıntısı. Ceneviz Kalesi diye geçiyor. Şehre ve denize hakim bir yerde yapılmış.

Kalenin içi piknik alanı, mesire yeri. Çay bahçesi vs var, bir de dilek kuyusu, kuyunun dibinde bir sütun, sütunun üstünde de bir çanak var. Yukarıdan çanağın içine bozuk para atıyorsunuz, çanağı tutturursanız dileğiniz gerçek oluyor..muş..

Akçakoca Merkez Cami’ne hem otantik hem modern olabildiği için bayıldım. 90’larda yapılmış, 2004’te açılmış. Özelliği Selçuklularda kullanılan, sekizgen köşeler üstüne oturtulmuş otağ çadırlarından esinlenilmesi.

Caminin içi de çok hoş, havadar. İçinde hiç kolon yok ve tam 5000 kişilik. Burada caminin minarı Ergün Subaşı’ya selam yolluyorum.

Kalacak yer olarak birçok apart ve pansiyon var, bir de yeni Diapolis oteli açılmış.

Günün sonunda Zonguldak’a geçecektik, yaklaşık bir buçuk saat sürüyor. Arada Ereğli’den de geçtik, önce Ereğli.

Ereğli kelimesi Heraklia’dan geliyormuş, yani Herkül. Hatta mitolojide bahsi geçen cehennem ağzı mağarası da burda, ama biz göremedik.

Ereğli tam bir sanayi kasabası, Erdemir’in burada olması kasaba halkı için çok önemli, çünkü ya Erdemir’e çalışıyorlar, ya Erdemir’de çalışıyorlar.(Klişeye gel)

Ve son durağımız Zonguldak. Zonguldak taaa MÖ 2500 ’lerde kurulmuş. Frigler, Persler ve sonrasında Büyük İskender dönemleri olmuş. Zongalık (sazlık, bataklık demek) sonrasında Zoguldak oluyor.

Zonguldak’taki kömürün hikayesini de merak edenler için yazmak istiyorum. İnce Memed’in teknesi fırtınada batıyor, kayalıklara çıkıyor, ordaki kayaları birbirine sürtünce yandıklaarını görüp padişah 2. Mahmud’a haber veriyor. Böylece taş kömürü bulunmuş oluyor. Tabi bizde onları işleyecek teknoloji ne gezer, Belçikalı ve Fransız uzmanlar getirtiyorlar. Hatta burdaki madeni keşfedenler Mondros Anlaşması sonrası buraya bela oluyorlar, işgal ediyorlar burayı, ama Kuva-yi Milliye engel oluyor.

Bir sonraki yazıda görüşmek üzere.

Yazan: Ceren Aydın